Septembertransport 2022

Enkele weken geleden zamelden we weer pakketten en machtigingen in voor het septembertransport. Het zal de laatste keer van het jaar zijn dat we met pakketten naar Roemenië rijden. In november bieden we wel de mogeljkheid om voedsel en geld bij uw gezinnen te bezorgen, maar zal er geen vrachtauto vanuit Nederland vertrekken. Het doet ons goed dat er weer een volle auto in onze loods is verzameld. Er zit veel incontinentie- en ziekenhuismateriaal bij deze keer. Ook veel medische voeding. Spullen waar de mensen  in de Roemeense ziekenhuizen en tehuizen erg blij mee zijn. 

Op donderdagavond 29 september zal de vrachtauto geladen worden en een dag later zullen Johannes Brouwer en Sjoerd van der Meer naar Roemenië vertrekken. De begeleiders, dat zijn deze keer Johan Veld en Sjikke Havinga, hopen een dag later te vertrekken. Zoals u van ons gewend bent, leest u hier dagelijks een verslag van hun belevenissen. 

Verslag chauffeurs.

Vrijdag 30 september. Vandaag zijn we, Johannes en Sjoerd gekomen tot Haag in Oostenrijk, wat ook onze planning was. Het was een mooie dag om te rijden, maar het was erg druk op de weg.

Zaterdag 1 oktober. Als we om kwart voor zes Roemenië binnen rijden is het voor ons al kwart voor zeven. De grensformaliteiten duren ongeveer drie kwartier. De laatste keren ging het sneller (Corona), maar voorheen duurde het meestal aanmerkelijk langer. Na een half uur begint het al donker te worden. Dit komt mede door het donkere en regenachtige weer. We gaan een slaapplaats zoeken en dan morgen nog het laatste stuk naar ons eerste losadres. Daar starten we maandagmorgen, na de verplichte 24 uur (rijtijden)rust.

Maandag 3 oktober. Vandaag zijn we om half negen begonnen met het uitladen van de goederen. Als eerste lossen we bij het hospital in Laslea. Daar bezorgen we o.a. bedden en (inco)-matrassen. Ook worden de spullen voor het kindertehuis in Odorheiu Secuiesc hier gelost. Dit wordt later door hen zelf met een busje opgehaald. Vervolgens lossen we nog in Dumbraveni (hier ook een grote hoeveelheid kleding bij de kerk), Medias, Velt en Copsa Mica. We eindigen vandaag met het lossen in Sadu. Hier slapen we bij ons contactadres. Na een iets regenachtige start wordt het in de loop van de dag mooi zonnig weer.

Dinsdag 4 oktober.  Vandaag hebben we veel kilometers te rijden. Ons gastgezin heeft ons van een prima ontbijt voorzien, waarna we naar het ziekenhuis in Agnita gaan. Hier ontvangen ze ook de particuliere pakketten. Daarna is het zo'n twee uur rijden naar Codlea over erg slechte wegen, waar soms veertig kilometer nog te snel is. Op deze route rijden we langs een kazerne waar ook Nederlandse militairen zijn gelegerd. We bezorgen de pakketten in Gura Ariesului en daarna zoeken we ons hotel voor vannacht, waar we samen met onze begeleiders de nacht door brengen. Tijdens het diner en nog een tijdje daarna wisselen we onze ervaringen van de afgelopen dagen uit.

Woensdag 5 oktober.  Vandaag begint onze dag met dichte mist. Erg vervelend in dit land, want men rijdt hier niet altijd met lichten aan of voldoende licht. Met de nodige voorzichtigheid lukt het ons om op de afgesproken tijd in Sarmasu te zijn. Hier geven we, met behulp van van onze ontvangstpersoon, de pakketten rechtstreeks uit de auto aan de bevolking. Een heel gebeuren, maar erg leuk om te doen. Zelf brengen we nog goederen bij een bevriend gezin. Hier helpen we ook nog even mee om de spullen drie hoog te brengen. Na in Floresti de trailer geleegd te hebben rijden we naar de grens. Vol verwachting, hoe lang we in de rij moeten staan, als we er aan komen. Tot onze verbazing is de rij niet groot en zijn we zelfs na anderhalf uur al in Hongarije. (Veelal duurde dit 2 tot 3 uur, of langer). We besluiten om nog een flink stuk Hongarije in te rijden, voordat we gaan slapen. Vanaf nu is het voor ons enkel noh autobaan rijden alvorens we thuis zijn.Hierover is niet veel interessants te vertellen. We verwachten vrijdag rond de middag weer thuis te zijn. Tot zover danook de verslaggeving. We hebben een mooie bewogen week genoten.

Groeten, Johannes en Sjoerd.

Verslag begeleiders.

Zaterdag 1 oktober.  De begeleiding begint de dag om zes uur. Het gaat voorspoedig tot half twee. Dan merken we steeds minder grip op het koppelingspedaal. En wat is dan wijsheid? We besluiten om te keren en vragen om vanuit Nederland een auto onze kant op te rijden. Wat een superactie dat Sip en Aaltsje de Haan direct bereid zijn in de auto te stappen! Bij Düsseldorf ontmoeten we elkaar, laden we onze spullen over en gaan voor de tweede keer vandaag de Duitse Autobahn op. Gelukkig komen Sip en Aaltsje met de kapotte auto ook weer veilig thuis. Wij gaan door naar Geiselwind waar we een bed en warme maaltijd regelen. Morgen maar weer verder kijken, want ons programma zal er deze week vast anders uitzien.  

Zondag 2 oktober. Na een heerlijke nachtrust ontwaken we om kwart over zes. Even snel douchen en ontbijten en dan zitten we om kwart voor acht weer in de auto. Ons enige doel voor vandaag is kilometers maken en onderweg alvast wat regelen voor de aanpassingen in ons programma. De dag begint nat met behoorlijke regenbuien. In de loop van de dag knapt het op en we eindigen met 17 graden en de zon. Na ruim tien uur rijden, zetten we de auto aan de kant in Hongarije, een half uurtje rijden voor de grens met Roemenië. Hier slapen we en genieten we van een warme maaltijd.

Maandag 3 oktober. Vanmorgen starten we de dag met een lekker zonnetje. We zitten nog voor acht uur in de auto en rijden direct naar de Roemeense grens. De grenspassage is geen enkel probleem en dan mogen we Roemenië weer in. Om twaalf uur zijn we in Floresti, waar we ruim achttien uur later dan gepland het geld voor de financiële ondersteuning ophalen. In de auto moeten dan vervolgens de geldenveloppen gevuld worden. Een secuur werkje dat tijdens het rijden in de beperkte ruimte van de auto een hele opgave is. Het lukt echter boven verwachting goed en dat is een hele zorg minder. In Velt arriveren we dan nog net voor de vrachtauto. Geeft ons mooi de kans om even met de contactpersoon en haar kinderen te praten. Grote zorgen over de stijgende prijzen en de toenemende armoede waar de overheid niets aan lijkt te doen. Juist de mensen die al niet rond konden komen, worden nu extra hard getroffen. Als de vrachtauto arriveert, zijn we druk met het uitzoeken van de medicijnen. In Medias brengen we de geldenveloppen en de medicijnen en dan volgen we de vrachtauto naar Copsa Mica. Ook hier geven we de medicijnen en geldenveloppen af en laden we de pakketten voor Sibiu in onze auto. Die bezorgen wij bij het contactadres omdat het voor de vrachtauto niet meer mogelijk is om daar te lossen. In Sadu hebben de mannen de pakketten al gelost en staat de warme maaltijd klaar. Dan hebben we nog mooi even tijd om bij te praten met onze gastvrouw en dan is het zomaar weer tijd om te slapen.

Dinsdag 4 oktober. Vanmorgen ontbijten we om half acht. Het afscheid van onze gastvrouw is hartelijk, want hebben we het hier weer goed gehad! We volgen de vrachtauto naar Agnita. Bij het ziekenhuis hebben we zoveel pakketten dat de ambulance twee keer moet rijden. In juni vroegen ze hier om een zuurstofapparaat. Hoe bijzonder dat we dat -dankzij een gift- nu al hebben kunnen regelen. Ze zijn er heel blij mee, want de zuurstofvoorziening in het ziekenhuis laat het zeer regelmatig afweten. Vanuit Agnita vertrekt de vrachtauto naar Codlea en gaan wij proberen wat klussen van eerder uit de week op te knappen. Allereerst gaan we naar Sighisoara waar we in de plaatselijke apotheek de medicijnen nog moeten betalen. We krijgen meteen een rondleiding door de apotheek, een hele belevenis. Het gaat hier nog net zoals het bij ons lang geleden ging. Ons tweede adres is een familie waar we medicijnen bezorgen. Een familie die we al langer kennen, dus het is ook een weerzien met oude bekenden. In Dumbraveni bezorgen we de geldenveloppen, medicijnen en geld voor het broodproject. Ook hier weer even bijpraten, al kan het niet zo lang, want daar hebben we de tijd niet voor. In Medias gaan we op zoek naar een familie waar de sponsor meer informatie over wil. De straat en het bewuste huis vinden we al snel, maar de familie is helaas niet thuis. Via de contactpersoon regelen we dat we de benodigde informatie toch krijgen. In Velt bezorgen we een pakket dat we later in de vrachtauto nog opspoorden. In Bazna moeten we dan nog drie families opzoeken. Bij de eerste familie is het armoe troef en bezorgen we wat levensmiddelen. Een weduwe met vier kinderen heeft inmiddels haar dochter met twee kinderen weer thuis wonen. Het meisje is achttien, heeft een dochter van twee jaar en een zoontje van acht maanden. De vader is uiteraard onbekend. Haar eigen zoon van acht heeft een auto-ongeluk gehad en heeft dat niet overleefd.  Ze lijkt het niet eens erg te vinden. Is dan dat extra mondje dat niet gevoed hoeft te worden ook meteen een zorg minder? We zijn van dit bezoekje toch wel behoorlijk onder de indruk. De tweede familie kunnen we vanwege wegwerkzaamheden niet bereiken en van de derde familie vertelt een buurman ons dat ze naar Duitsland zijn vertrokken. Dat gaan we nog even uizoeken, want de pakketten worden wel elke keer afgetekend. Waarschijnlijk is er een familielid die de pakketten ophaalt, maar dat weet de contactpersoon wel. Bij ons laatste adres in Gura Ariesului ontmoeten we de mannen van de vrachtauto weer. De vrouw des huizes ondergaat momenteel een behandeling tegen kanker en de toekomst is onzeker. Er hangt een geladen sfeer en dat is ook voor ons best even slikken. We kennen deze mensen al ruim twintig jaar en in de loop der jaren zijn het echte vrienden geworden....We ontspannen met zijn vieren in een hotel een eindje verderop. Hier worden de pakketten, medicijnen en geldenveloppen voor Turda nog opgehaald en zitten we de dag nog even met elkaar door te nemen.

Woensdag 5 oktober.  Vanmorgen ontbijten we samen met de chauffeurs van de vrachtauto en zij vertrekken net iets eerder dan ons naar Sarmasu. Mist zorgt voor een kleine wereld en bij een temperatuur van maar drie graden geeft de auto zelfs een waarschuwing voor gladheid. 

het lossen is al in volle gang als wij arriveren. Wij zoeken de medicijnen uit en delen die vervolgens direct uit. Er komen veel mensen om te vragen of ze ook hulp kunnen krijgen. Je merkt deze week ook echt dat het leven hier ook duurder wordt. Een ander iets wat ons opvalt is het sluiten van de postkantoren. Als een soort bezuiniging worden overal postkantoren gesloten. Mensen moeten naar de grotere steden reizen om nog een brief te kunnen versturen. Het klopt dus dat wij merken dat er steeds minder vaak post vanuit Roemenië komt. In Sarmasu bezoeken we nog het ziekenhuis en een gezin in de zigeunerbuurt. Het blijft een en al armoe, ook al zien we toch ook langzamerhand enige verbetering. We brengen daarna een bezoekje aan de revalidatiekliniek van Laslea. De door ons geleverde matrassen zullen deze week in gebruik worden genomen, zodat de oude op transport naar Odessa kunnen. Het blijft bijzonder om te ervaren dat ook vanuit hier veel hulp geboden wordt naar Oekraine. Bij ons vaste bezoek aan Mitresti vertelt de moeder ons dat ze weer zwanger is. Om stil van te worden.... Hoe is het mogelijk dat hier nog een kindje moet opgroeien? We besluiten de dag in het kindertehuis van Oderheiu Secuiesc. Zuster Emilia onderbreekt zelfs even haar bidstond in de kapel voor ons. Grote vreugde hier weer en ook het besef dat er in Nederland zoveel werk voor hen wordt verzet. Ons vaste hotel in Oderheiu is gesloten omdat ze de gasrekening niet meer konden betalen. Gelukkig vinden we nog een ander, waar we gaan genieten van een welverdiende nachtrust.

Donderdag 6 oktober. Vanmorgen kunnen we om half acht ontbijten en ruim een half uur later zitten we in de auto. Onze eerste bestemming is het schooltje van Cotus, waar de stichting een maaltijdvoorziening voor de kinderen ondersteunt. We praten even bij met de leraren, nemen een kijkje in elk klaslokaal en gaan dan weer verder. Ons laatste bezoek is in Turda. Op verzoek van de sponsor gaan we hier kijken bij een mevrouw. We vinden het adres probleemloos, maar de schamele huizen die er stonden, zijn afgebroken en hebben plaatsgemaakt voor industrie.  We doen nog wat pogingen een nieuw adres te achterhalen, maar helaas tevergeefs. Dan zitten onze bezoekjes er op en hebben we nog één doel; terug naar huis!. Met een temperatuur die oploopt naar 21 graden en een heerlijk zonnetje gaat dat voorspoedig. De grenspassage gaat in twintig minuten ook vlot. We rijden door tot Berettyóúifalu een klein half uur over de grens in Hongarije. Hier gaan we overnachten. Morgen verder.

Vrijdag 7 oktober. Vanmorgen zitten we al voor acht uur in de auto. In ruim tien uur rijden we bij een temperatuur die oploopt naar drie en twintig graden door Hongarije, Oostenrijk en Duitsland. Onderweg nog mooi even tijd om alles op een rijtje te zetten en de ervaringen van de afgelopen week nog even met elkaar door te nemen. Het is weer een bijzondere en indrukwekkende reis geweest. Het is bijna zeven uur als we aanschuiven voor de warme maaltijd op ons overnachtingsadres. Morgen nog het laatste stukje naar huis. 

Zaterdag 8 oktober. Vandaag hebben we nog een dikke 600 kilometer te rijden voor we weer thuis zijn. We vertrekken even voor acht uur en rijden met stralend weer en nagenoeg zonder oponthoud in ongeveer zes uur naar Heerenveen. Moe maar voldaan drinken we een Nederlands bakje koffie. Vol ervaringen en indrukken, maar met een goed gevoel omdat we alles netjes hebben kunnen afronden. Dit is de laatste keer geweest dit jaar dat er namens de stichting vrijwilligers in Roemenië waren. De inzameling voor het novembertransport zal zijn in de week voorafgaand aan 5 november. Deze keer kunt u geen kledingpakketten inleveren en zal er geen vrachtauto vanuit Nederland vertrekken. We zamelen alleen machtigingen voor voedsel en financiële ondersteuning in. Deze zullen door onze vrijwilligers in Roemenië bezorgd worden. Binnenkort kunt u de rondzendbrief voor deze inzameling verwachten.

Groeten, Sjikke en Johan.