Septembertransport 2019.

 

Nu alle vakanties weer zo'n beetje achter de rug zijn, richten wij ons weer op het septembertransport naar onze vrienden in Roemenië. In onze loods in Heerenveen staat inmiddels weer een vrachtauto vol goederen klaar. Dit zijn naast 40 m3 geadresseerde pakketten voor families en projecten, ook schoolmeubels, medische artikelen en veel kledingpakketten voor meerdere adressen. Na het laden op donderdag hoopt de vrachtauto vrijdag 20 september te vertrekken. Een dag later vertrekt dan de begeleiding om elkaar op maandagmorgen in Roemenië weer te kunnen ontmoeten. Zoals u van ons gewend bent, leest u op deze plek dagelijks een verslag van de belevenissen onderweg. U bent van harte uitgenodigd met ons mee te reizen!

 

Verslag chauffeurs.

Vrijdag 20 september. Het is een mooie dag om te rijden. Als we Duitsland inrijden doet de zon al flink zijn best. Met nagenoeg geen oponthoud stoppen we net voor de Tsjechische grens om de tol te betalen voor Tsjechië. De Duitse tol hadden we gisteravond al via de App geregeld. Maar….het tolhokje is weg, waar nu betalen? We rijden door en na zo’n 20 km in Tsjechië stoppen we bij een tankstation. Hier vinden we een nieuw MYTO(tol)huisje. We ruilen het boxje van de vorige auto in voor een nieuwe en deze wordt opgewaardeerd zodat er voldoende opstaat om telkens bij het passeren van een tolpoortje een onttrekking te laten gebeuren. Toch moeten we voor de eerste 20 km nog wel even afrekenen voor we verder mogen. Het is een beetje een gedoe, maar ja….een half uur later staan we in de file. Vervolgens rijden we Praag binnen en dat gaat eerst goed, maar dan staan ineens alle vrachtauto’s stil. De rondweg zit geheel “op slot”. Dit kost erg veel tijd. Hopelijk vinden we straks nog een slaapplaats.

Om een slaapplaats te vinden was niet makkelijk. Veel truckers parkeren hun auto's zelfs op de vluchtstrook omdat de parkeerplaatsen overvol zijn. Ook de opritten naar de parkeerplaatsen staan zo vol, dat er nauwelijks ruimte overblijft om er met een combinatie tussendoor te rijden. Op het derde door ons geprobeerde parking, lukt het om twee bestuurders bereid te vinden hun personenauto te verplaatsen. Zodoende kunnen wij onze combinatie parkeren. De rijtijdenwet bepaald dat we 9 uur rust moeten nemen.

Zaterdag 21 september. Om 7.20 uur mochten we onze reis vervolgen. We betalen op de grens Tsjechië Slowakije voor Slowakije. Net voor de grens met Hongarije staat er iemand met een "geel hesje" om een alcoholcontrole te houden. De chauffeur wordt een apparaat voor de mond (geen pijpje in de mond) gehouden waarin hij mag blazen! We mogen door. Dan ook voor Hongarije de tol betalen en weer de grote weg op. Het weer is prachtig met 19 graden. Bij de Hongaars-Roemeense grens staat een aardige file van vrachtwagens. Toch gaat het redelijk snel. In drie kwartier zijn alle formaliteiten afgehandeld. En daar zijn we blij mee. Nu nog een uur of vier rijden naar ons overnachtingsadres. Morgen (zondag) staat de truck 24 uur stil ivm de verplichte rustdag. Maandag begint het lossen.

Zondag 22 september. Gisteren hebben we een fijne (rustdag) gehad met prachtig mooi weer.

Maandag 23 september. Vandaag gaat de wekker om 7 uur. Na het ontbijt lossen we de kleding voor Albesti en de pakketten voor het kindertehuis in Odorheiu Secuiesc. Na een kop koffie nemen we afscheid van ons gastgezin. In Sighisoara blijkt dat we opeens op een ander, dan gepland, adres moeten lossen. In een ander deel van de stad, waar de straten steeds smaller worden. Gelukkig komen we met wat gemanouvreer bij de loslocatie. Bij het revalidatiekliniek in Laslea lossen we de rolstoelen, een bed en de nodige dozen. We kijken een moment binnen en stellen vast, dat hier nog wel de nodige hulp welkom is. Met enige vertraging arriveren we bij de kerk in Dumbraveni waar we zo'n 250 dozen kleding brengen. De pakketten brengen we bij ons ontvangstadres. Dan bezorgen we de pakketten in Medias en Velt. In Velt laden we de in Roemenië klaargemaakte voedselpakketten over van de plaatselijke transporteur. Na Copsa Mica zit de dag er in Sadu voor vandaag op. Na het lossen is het gezellig ontspannen bijpraten.

 

Dinsdag 24 september.  Na een voortreffelijk ontbijt is het om 8 uur tijd om vandaag veel km's te maken. Met maar drie adressen te lossen. Maar rijden in dit prachtige land is geen straf. Van Sadu gaan we door de bergen naar Agnita, waar we goederen bezorgen bij het plaatselijke ziekenhuis. Vervolgens rijden we naar Codlea, nabij Brasov. Het is een schitterende route met nu en dan flinke klimmen. Wanneer we door de kleinere dorpen rijden, kunnen we vanuit de cabine bij de mensen achter de schutting kijken. Dan zie je pas echt dat in Roemenië nog steeds armoede is, helaas. In Sarmasu staan de mensen ons, zoals gebruikelijk, op te wachten. Vanuit de auto gaan de goederen direct naar de ontvangers. Een flink aantal, bij ons afgeschreven, schoolmeubilair gaat met een kleine vrachtauto naar de school. Het is vandaag opnieuw een prachtige dag. Rond 19.00 uur arriveren we bij ons gastgezin van vandaag. Hier worden we weer erg hartelijk ontvangen en staat het avondeten al gereed.

Woensdag 25 september. Het is 8 uur als we de vrachtauto starten. Na een goede nachtrust en prima ontbijt, vertrekken Johan en ik richting huiswaarts. Onze collega's hebben voor ons gisteren de pakketten voor Turda met hun personenauto bezorgd. Zodoende kunnen wij de snelweg houden naar Floresti, om daar de laatste goederen te bezorgen. Wanneer het begint te regenen, beseffen we, dat we het de afgelopen dagen met het weer, prima hebben getroffen. Vele Roemenen zullen blij zijn met deze buien, het is meer dan twee maand  kurk drooggeweest. Wij zijn er iets minder blij mee. Door de regen, na zo'n lange droge periode, wordt het asfalt glad. Er vormt zich een olieachtig laagje op het wegdek. Met nauwelijks druk op de wielen, voelen we de banden nu en dan flink slippen. In Floresti zijn de pakketten snel gelost en sturen we naar de grens. De gebruikelijke file voor de grens is nu één á twee km lang. De wachttijd loopt op naar een kleine anderhalf uur. Eenmaal in Hongarije draaien we de klok een uur terug. Als we na drie uur de snelweg hebben bereikt, nuttigen we onze warme maaltijd. Als Boedapest in 't zicht komt, belanden we in de avondspits file. Wij hebben nog de nodige km's te gaan. Vanavond en morgen, maar vrijdag hopen we weer thuis te zijn. Voor nu, wat betreft dit verslag,nemen we afscheid. We volgen de snelweg. Wij hebben een prachtige reis gemaakt. Vele mensen een heel klein beetje gelukkiger gemaakt, op welke manier dan ook.

 

 

Verslag begeleiding

Zaterdag 21 september. Voor de begeleiding start de dag om kwart over 5 om 7 uur uit Rolde te vertrekken. Het is dan nog tamelijk fris voor de korte broek maar in de loop van de dag wordt het al snel zo warm dat we er blij mee zijn. De reis verloopt voorspoedig en hoewel we met name in Tsjechië en Slowakije regelmatig de snelheid moeten minderen in verband met wegwerkzaamheden, staan we  geen enkele keer in de file. De afslag naar ons vaste overnachtingsadres missen we ook door wegwerkzaamheden, maar gelukkig zijn we hier inmiddels zo bekend dat we ook in het pikkedonker de weg kunnen vinden en dus zitten we om half 9 aan een heerlijke warme maaltijd in onze "stamkroeg". Onder het genot van een heerlijk . .... praten we de dag nog even door en maken we ons gereed voor een lekkere nachtrust.

Zondag 22 september. Vanmorgen vertrokken we om acht uur, na een goede nachtrust, voor onze reis naar Roemenië. Het zonnetje stond al weer aan de blauwe  hemel, maar het was nog wel fris. Tegen twee uur waren  we bij de Roemeense grens. Toen was het in Roemenië inmiddels drie uur. We hadden de route via Debrecen gekozen, hierdoor was bijna de hele route door Hongarije autosnelweg. Dus geen getreuzel door de dorpjes. Heerlijk rustig rijden dus. In Roemenië was weinig verkeer op de weg, dus konden we fijn doorrijden. De temperatuur is dan inmiddels opgelopen naar 23 graden. In Floresti hebben we de nieuwe woning van onze vriend Marien Kroon bekeken aan de rand van de bergen. Een prachtig uitzicht. In Ungheni hebben we ons vertrouwde hotel weer opgezocht. Na het vullen van de geldenveloppen, een serieuze klus, hebben we nog even de warme maaltijd genuttigd, waarna we tegen elf uur het bed opgezocht hebben, om morgen weer fris aan de dag te beginnen.

Maandag 23 september. Vanmorgen starten we op om half 7 en na een heerlijk ontbijt waarbij het brood nu ineens niet superdroog is, vertrekken we naar Cornesti waar 275 voedselpakketten op ons staan te wachten. We controleren een paar pakketten op inhoud en houdbaarheidsdatum en laten de voedselpakketten voor de regio Tirgu Mures hier achter. De mensen die hier de  voedselpakketten voor ons regelen, zijn ook de contactpersonen voor de pakketten in deze regio. De kledingpakketten krijgen zijl later van onze Roemeense chauffeur. Terwijl de Roemeense vrachtauto met vereende krachten wordt geladen, vertrekken wij naar Albesti. Hier verdelen we eerst de medicijnen -die  gisteren door de chauffeurs op de juiste code gezet zijn- over de juiste bestemmingen en dan volgen we de vrachtauto die dan al klaar zijn met het bezorgen van kledingpakketten bij de kerken van Sighisoara en Dumbraveni en goederen voor de revalidatiekliniek in Laslea. Bij het contactadres in Dumbraveni ontmoeten we elkaar weer. Wij gaan dan mee naar Medias, Velt en  Copsa Mica. In Medias hebben we voor twee gehandicapte buren een rolstoel kunnen regelen. Onze contactpersoon verheugt zich bij voorbaat als ze denkt hoe blij deze mensen zullen zijn. Ook bespreken we hier een aantal families. Regelmatig lukt het mensen in Nederland niet om contact met hun Roemeense vrienden te krijgen. De eerste stap is dan altijd zelf proberen een brief te laten vertalen en naar het gezin te sturen. Lukt dit niet, dan kunnen wij navraag doen bij het contactadres en als ook dan nog geen informatie beschikbaar is, kunnen we dit gezin bezoeken. Aan deze twee families kunnen we geen bezoek brengen omdat het juiste adres niet bekend is, maar we hebben via de contactpersoon wel de nodige informatie. 

In Velt vertelt de contactpersoon over vele probleemfamilies. Ik word me weer even heel erg bewust van de grote ellende in veel gezinnen in deze arme dorpen en ben toch ook maar weer eens erg blij dat we met hulp van velen van u iets van verlichting in deze gezinnen kunnen brengen. 

In Copsa laden we de pakketten voor Sibiu in onze auto en omdat dit adres voor de truck nogal lastig is, bezorgen wij deze.

We besluiten de dag in Sadu waar de pakketten dan al weer uitgeladen zijn en we genieten van een warme maaltijd, een plezierige avond met mensen die echte vrienden zijn geworden en voor straks een heerlijk bed.

Dinsdag 24 september. Vanmorgen begint de dag met het ontbijt om 7 uur. Dat laten we ons goed smaken en dan brengen we eerst -zoals gebruikelijk- onze gastvrouw  naar  haar  werk en volgen dan de vrachtauto richting Agnita. Bij het ziekenhuis worden veel dozen met medische  goederen gelost en brengen we geld voor eten. De directeur vertelt vol trots dat het ziekenhuis mede door onze steun kan functioneren. De gemeente Agnita zorgt voor de gebouwen, wij verzorgen medisch materiaal en geld voor de dagelijkse maaltijden en de overheid verzorgt nog een deel en daarmee behoudt Agnita en omgeving medische zorg. Hoe bijzonder dat wij daar een aandeel in kunnen hebben! In Bazna en Velt bezoeken we enkele gezinnen. Armoede troef, maar ook  indrukwekkend hoe verschillend iedereen hier mee om gaat. Een jong gezinnetje bijvoorbeeld dat zeer regelmatig in de landbouw in Duitsland en België werkt om zo geld voor de start van hun leven bij elkaar te sparen, een gezin waarbij de dochter gestopt is met werken omdat het te veel gedoe is en een gezin die hun huis verkoopt om in een nog armer dorp te proberen een nieuwe start te maken. Maar bij al die gezinnen grote dankbaarheid voor de hulp die ze krijgen.

We rijden naar Sarmasu waar de vrachtautochauffeurs druk aan het lossen zijn en wij ondertussen voor meerdere gezinnen melkpoeder en medicijnen uitdelen. In het plaatselijke ziekenhuis brengen we medicijnen en geld en voeren we een kort gesprekje met de directeur. Aansluitend bezorgen we de pakketten in Turda, dat scheelt morgen de chauffeurs weer de nodige kilometers. Het is inmiddels al weer nacht en erg donker als we bij ons laatste adres in Gura Ariesului arriveren. Omdat het al half 10 is, kunnen we het laatste gezin voor vandaag niet meer bezoeken, maar schuiven we moe,  maar voldaan aan voor de warme maaltijd. Nog een gezellige avond voor de boeg en dan is het al gauw weer tijd om te slapen. 

Woensdag 25 september. Vanmorgen zitten we na een heerlijke nachtrust om half 8 aan het ontbijt. Om 8 uur nemen we afscheid van de chauffeurs. Zij lossen nog de laatste pakketten en gaan richting huis, wij hebben nog enkele klussen op ons programma staan. Hoewel het vandaag wel wat bewolkt is, is het nog steeds niet koud en onderweg naar Blaj doet de zon zelfs af en toe zijn best door de wolken heen te breken. Na een klein uurtje zijn we in deze prachtige stad en het adres is gauw gevonden. Er wonen twee families op dit adres en hoewel het midden in de zigeunerbuurt is, ziet het er binnen netjes uit. De "koning" van de buurt loopt mee naar de auto en we worden uitvoerig bedankt. Deze gezinnen zijn zeker niet rijk en alle hulp is hier welkom. Het is ruim 2 uur rijden naar Mitresti waar nog een bezoek aan een bekende familie staat gepland. In de afgelopen maand is het huisje mogelijk nog verder doorgezakt. Alleen oma is thuis, moeder is met de kinderen hout aan het verzamelen. Oma maakt een treurige indruk. Gelukkig kunnen we haar met de meegebrachte levensmiddelen weer wat opvrolijken. 

We vervolgen onze weg naar het kindertehuis in Oderheiu Secuiesc, waar we door de zusters met veel geknuffel en zoenen worden opgewacht. Ze hebben inmiddels de pakketten opgehaald en zijn vooral erg blij met de handdoeken en de zeeppoeder. Er wonen sinds de start van het nieuwe schooljaar 155 kinderen en nog dagelijks komen er nieuwe aanmeldingen binnen. Onlangs is een van de (grootgebrachte) kinderen getrouwd en op zijn bruiloft heeft zuster Emilia de rol van moeder vervuld, omdat zijn eigen moeder was overleden en de vader in de gevangenis zat. Vol trots vertelt ze hoe ze dit kind groot heeft zien worden en hoe al "haar" kinderen op de bruiloft aanwezig waren en goed terechtgekomen zijn. De jongen werkt inmiddels op de traumahelipost in Brasov. Hoe hecht de band onderling is, merken we als even later de kinderen van de kleuterklas een lied voor ons komen zingen en ons een pot zelf ingemaakte groente komen brengen. Ontroerend om te zien hoe deze kinderen hier met liefde omringd worden en allemaal een kans krijgen. Een schril contrast met heel veel andere kinderen die we in de afgelopen dagen hebben gezien. We overhandigen de contracten en het geld voor financiële hulp bij de aanschaf van levensmiddelen en medische kosten en nemen opnieuw hartelijk afscheid. Nog steeds is men hier verbaasd dat we iedere keer blijven helpen en steeds terugkomen. Uiteraard kan dit alleen maar doordat velen van u met ons dit tehuis willen ondersteunen.  We brengen hun dank hierbij dan ook graag over aan een ieder die ons hierbij helpt.

Het  is half 6 als we bij ons hotel arriveren. Gelukkig is er nog een kamer. We laten ons de warme maaltijd goed smaken en kijken alvast terug op een tot nu toe erg geslaagde week. Morgen nog twee bezoeken op het programma en dan zullen wij ook weer langzaamaan aan de terugreis beginnen.

Donderdag 26 september. Na een heerlijk ontbijt en een hartelijk afscheid van de receptioniste (we zijn hier inmiddels vaste gasten), vertrekken we voor een  tochtje van een kleine twee uur naar Cotus.  Op het schooltje is veel veranderd sinds ons laatste bezoek in maart. Allereerst heeft de kleuterjuf de douchekop geïnstalleerd  en kan ze de kinderen nu echt lekker douchen. De vreugde  bij zowel haar als de kinderen over een bundel warme waterstralen is groot. Hoezo voelen  wij ons ook al weer verwend? Verder is er een extra juf gekomen met ingang van het nieuwe schooljaar.  Dit betekent dat er in de vroegere keuken van de kleuterschool een extra klaslokaal is geïnstalleerd en er voor het onderwijzend personeel ėn voor de kinderen veel meer rust is. De kleuterjuf vertelt enthousiast dat ze een verandering ziet bij de ouders. In de afgelopen zomermaanden hebben de ouders gezamenlijk de school opnieuw geverfd van binnen. Nu ziet ze dat er ook thuis het nodige geverfd is. Door iedere dag met de ouders te praten en hen een beetje te ondersteunen in de opvoeding, ziet ze ook een verandering bij de kinderen. Hun sociale gedrag verandert langzaam maar zeker en wanneer de kinderen de school verlaten, zijn ze merkbaar veranderd in vergelijking met hoe ze in de kleuterklas waren. Wat een bijzondere leerkrachten en wat een bijzonder project! Door hier de warme maaltijden te verstrekken en zo nu en dan schoolmateriaal te verzorgen, maken we in dit project een wezenlijk verschil voor deze zigeunerkinderen.

In Sovata bezoeken we de familie Varga, vrienden van vroeger. We hebben een gezellig uurtje waar de grappen van deze oud-predikant onafgebroken  door de kamer gaan. Na nog een korte tussenstop in zijn geboortedorp zetten we koers richting grens. Inmiddels is het bewolkte weer overgegaan in echte buien en dus worden het nog een paar inspannende uurtjes om veilig de grens te bereiken. Het gaat regelmatig net goed in het verkeer en we zijn blij dat we zonder ongelukken om 7 uur de grens bereiken. De grensovergang gaat in ruim 5 minuten bijzonder vlot en een klein half uurtje later is ons bed geregeld en kunnen we bij een heerlijke maaltijd de dag nog even evalueren.

Vrijdag 26 september. Na opnieuw een heerlijke nachtrust gaat de wekker omstreeks half 7 en genieten we weer van een heerlijke douche. Het is nog een beetje mistig, maar de zon doet verwoede pogingen door te breken als we om 8 uur vertrekken. De temperatuur zal in de loop van de dag oplopen tot 23 graden. De route door Hongarije  kan sinds juni volledig over de snelweg. Alleen in Budapest wordt het even spannend omdat we hier dwars door het centrum moeten en er ook nog eens een personenauto met een bus in botsing is gekomen. We staan een poosje in de file om bij de volgende kilometerslange file aan de overkant te kunnen constateren dat we mooi aan de goede kant zitten. Wij schieten mooi op en omstreeks 6 uur zijn we in het bekende pension in Iggensbach. Daar smaken de warme maaltijd en het bier weer vertrouwd goed. Nog één keer overnachten en dan hopen we morgen weer thuis te zijn. 

Zaterdag 28 september. Vanmorgen zitten we om kwart over 7 aan het ontbijt na opnieuw weer een heerlijke nachtrust. Om 8 uur starten we voor de laatste 880 kilometers van deze reis. Onderweg praten we nog even na over de bijzonderheden. We kijken terug op een geslaagde en positieve reis. Alle bezoekjes zoveel mogelijk kunnen doen en bij alle projecten waar we geweest zijn overheersen de positieve gevoelens. In het kindertehuis zijn ze druk met een groep nieuwe jonge kinderen en zijn er maar liefst 25 studenten die nog wel begeleiding vanuit het tehuis krijgen, maar nu toch wel min of meer zelfstandig zijn. In Cotus is er veel meer rust gekomen doordat er een extra groep en leerkracht is, wat een zichtbare ontspanning geeft voor kinderen en leerkrachten. In de ziekenhuizen loopt het goed en wordt er met minimale middelen toch zo optimaal mogelijke zorg geleverd door betrokken mensen. Met de kleding zijn ze overal nog steeds heel erg blij. Kleding uit Nederland betekent geld overhouden voor levensmiddelen of medicijnen want een gemiddeld salaris blijft in Roemenië toch schokkend laag. Deze week vertelt een apothekersassistente ons dat haar maandsalaris voor 35 uur per week en twee zaterdagen per maand €350 bedraagt. Als je dan concludeert dat levensmiddelen minstens zo duur zijn als in Nederland......

Wat verder opvalt, zijn de verbeteringen aan het wegennet. Op veel plekken wordt aan de weg gewerkt en de nieuwe stukken snelweg worden in rap tempo klaargemaakt. 

Toch blijft er in veel gezinnen die nog steeds schrijnende armoede.  Gezinnen die het net redden om het hoofd boven water te houden en die u en uw onze steun nog zo heel hard kunnen gebruiken. Daarom zullen we zo lang we kunnen, doorgaan met deze hulp. Ook al zijn we aan het eind van zo’n volle week best wel even moe, altijd weer vind je toch weer genoeg energie om door te gaan voor al deze mensen die deze hulp nog zo goed kunnen gebruiken. 

Het is vandaag een bijna fileloze dag. Alleen bij Keulen moeten we even wat rustiger aan doen vanwege een ongeluk. Om half 6 zijn we terug in Rolde. Er staan dan bijna weer 5000 kilometers op de teller. De volgende inzameling is in de week van 1 november. We hopen dat we dan ook weer op uw steun mogen rekenen!

 

 

 

 

 

 

 

Joomla templates by a4joomla