Maarttransport 2023

De winter is al weer bijna voorbij en deelt zijn laatste speldenprikken uit. In Roemenië is het een aantal weken echt winter geweest met lage temperaturen en sneeuw. De meeste mensen halen opgelucht adem dat dit nu voorbij is, een paar graden boven nul en 's nachts een paar graden er onder. Met de hoge gasprijzen, die er ook in Roemenië hard inhakken, beter dan -15! Wij hebben onze inzameling inmiddels weer gehad. Wat is het hartverwarmend dat u ondanks alle andere problemen in de wereld toch weer uw hart hebt laten spreken voor uw vrienden in Roemenië! Naast de pakketten, gaan er veel dozen met ziekenhuismateriaal mee. Ook zullen we een grote partij incontinentiematrassen meenemen. Een deel hiervan zal gebruikt worden in Oekraïne of in de opvang van vluchtelingen uit Oekraïne in Roemenië. Op donderdag 9 maart zullen we de vrachtauto laden en een dag later vertrekt deze naar Roemenië. De begeleiding vertrekt zaterdag 11 maart. Zoals u dat van ons gewend bent, leest u hier dagelijks een update van zowel de chauffeurs als de begeleiding. We nodigen u van harte uit met ons mee te reizen!

Verslag chauffeurs.

Donderdag 9 maart. In 1993 maakte ik mijn eerste reis naar Roemenië. Nu 30 jaar later gaan Johannes Brouwer en ik, Sjoerd van der Meer, weer met een lading naar Roemenië. En inmiddels zijn er veel veranderingen zichtbaar. De wegen zijn sterk verbeterd, paard en wagen zijn (bijna) uit het straatbeeld verdwenen en brandstoffen zijn volop verkrijgbaar. In 1993 stonden meerdere tankstations "droog". Velen hebben het beter gekregen, maar een groot deel van de bevolking leeft nog steeds in armoede. Duurde de reis in 1993, door alle grensformaliteiten, 3 - 4 dagen, nu rijden we dankzij de EU in 2 dagen tot aan ons eerste losadres. Vanavond hebben we de trailer volgeladen met naast de pakketten nog diverse andere spullen, zoals veel "medisch"- en incontinentie-materiaal en matrassen voor ziekenhuizen.

Vrijdag 10 maart. Wat een geluk dat we vanmorgen vroeg zijn vertrokken. Om 6 uur lag er in Joure nauwelijks sneeuw. Tussen Heerenveen en Steenwijk moesten we de snelheid wel even aanpassen vanwege sneeuwval. De berichten die we nu horen, dat er in Friesland veel sneeuw ligt verwonderen ons. Wij hebben de hele reis wel veel regen gehad, maar verder niet hinderlijk. We hebben zelfs de zon nog een poos gezien. Inmiddel naderen we Haag en is het tijd om een rustplaats te vinden.

Zaterdag 11 maart. Het was een onrustige nacht. De cabine werd behoorlijk heen en weer geschud door de harde wind. Toch hebben Johannes en ik goed geslapen. Met een temperatuur van rond het vriespunt vertrekken we om kwart voor zes. We zien even later de zon recht voor ons opkomen. Met een heerlijk zonnetje en een temperatuur van 2 - 7 graden is het goed rijden. En het is niet druk op de weg. Tegen vier uur sluiten we aan bij de rij vrachtauto's  voor de Roemeense grens. Al na drie kwartier kunnen we het Roemeense tolvignet kopen en zijn alle grensformaliteiten geregeld. Dit is wel even een opluchting, want sinds eind vorig jaar komen er steeds geluiden van strenge controles op vooral de kwaliteit van de goederen die naar Roemenië gebracht worden. Bij het vinden van vuile kleding of materialen of defecte apparaten en kapotte kleding werden hele vrachtauto's vol geweigerd en weer teruggestuurd. Bij ons dus geen probleem en de ANAF, de controlerende instantie, gaf aan dat we het perfect voor elkaar hadden. Morgen moet de vrachtauto 24 uur stil staan i.v.m. de verplichte rusttijd. Nu op naar onze eerste overnachting in Roemenië. Tot maandag.

Maandag 13 maart. Gisteren hadden we relaxte dag. Nadat we de bestelde medicijnen hadden gesorteerd, hebben we met ons gastgezin een mooie wandeling gemaakt. Vandaag is het alweer prachtig weer. De temperatuur begint met -4 en loopt op tot zo'n 12 graden en volop zon. Dit maakt het lossen een stuk prettiger. De mensen zijn vrolijk. Bij het ziekenhuis in Laslea lossen we veel matrassen en ook de spullen voor het kindertehuis in Odorheiu laten we hier achter. Deze worden morgen met een busje opgehaald. Veel kleding brengen we naar de Orthodoxe kerk in Dumbraveni. Bij het ontvangst adres in Dumbraveni brengen we de pakketten. Vervolgens brengen we pakketten in Medias, Velt en Copsa Mica. We eindigen in Sadu. Hier staat inmiddels een lekker biertje te wachten. Na het lossen genieten we samen met de begeleiders, die de financiële kant etc. afhandelen, van de heerlijke warme maaltijd. Op de televisie zien we dat ook hier heel veel levensmiddelen steeds duurder worden. 

Dinsdag 14 maart. Het ontbijt staat om 7 uur voor ons klaar. Onze gastvrouw zorgt goed voor ons. We vertrekken om 8 uur richting Agnita. De oude ambulance moet verschillende keren heen en terug van onze truck naar het ziekenhuis. Als alles uitgeladen is, rijden we over een erg slechte weg naar Codlea. Omdat we hier niet met de vrachtauto bij de ontvanger kunnen komen, rijdt hij met een bestelauto naar ons. Vervolgens bezorgen we de pakketten voor Tirgu Mures. In Gura Ariesului is ons gastgezin blij ons te zien. Met de gastvrouw gaat het gelukkig weer goed. De behandeling schijnt aan te slaan. Na een lekker kop koffie rijden we naar een hotel, waar we vanacht samen met de begeleiders overnachten. Het was vandaag een prachtige dag met temperaturen tot zo'n 18 graden, echt voorjaar.

Woensdag 15 maart. Als we vanmorgen wakker worden is het bewolkt maar gelukkig nog steeds droog. Sarmasu staat vanochtend op het programma en dat is nog de enige plaats waar we de pakketten, met behulp van de gstvrouw, rechtstreeks uit de vrachtauto aan de bevolking overhandigen. De dozen voor het ziekenhuis worden hier ook afgehaald. Dit is de laatste actie samen met onze begeleiders, zij gaan nog enkele bezoeken afleggen en wij gaan naar het laatste losadres in Floresti. Samen drinken we nog een kop koffie voor we afscheid nemen. In Floresti worden de meeste pakketten over geladen in 4 bestelbusjes. We praten nog even met het contact adres bij en vertrekken dan richting de grens met Hongarije. Onderweg pikken we nog een warme maaltijd, want jw weet maar nooit hoe lang de wachttijd voor de grens is. Ondertussen is het mooie weer nu op en begint het te regenen. Er wordt zelfs sneeuw verwacht! Om kwart over 6 sluiten we aan in de lange rij vrachtauto's. Met 2 graden is het vies koud. Na 2 uur wachten zijn we bij de grens en mogen we Hongarije in. De wachttijd is veel te lang, maar we ook wel langere tijden gestaan. Nu op naar onze slaapplaats en morgenvroeg weer op. De reis is nog niet voorbij, maar met 2 dagen sturen hopen we vrijdag weer thuis te komen. De reis is voorspoedig verlopen en er zijn weer velen net iets gelukkiger geworden. Tot een volgende trip, Sjoerd en Johannes.

Verslag begeleiding.

Zaterdag 11 maart. De dag begint dik in de sneeuw. De eerste uren rijdt het beroerd, de Nederlandse snelweg is nog verraderlijk glad. Maar eenmaal in Duitsland is de weg schoon en al snel rijden we door een zonnig landschap. Zonder ook maar één file kunnen we doorrijden. Het enige oponthoud is af en toe een tankstop en de aanschaf van de nodige tolvignetten. Het is half 8 als we een plekje voor de nacht geregeld hebben in Hegyeshalom. In een naburig restaurant valt de warme maaltijd er goed in. Na ruim 1.300 kilometer zijn we dik tevreden met onze welverdiende nachtrust.

Zondag 12 maart. Na een lekkere nacht zitten we om 7 uur aan het ontbijt. Het is wel koud, maar de zon schijnt en de lucht is strakblauw en dat zal de hele dag zo blijven. Perfect reisweer dus. Via Budapest en een heel stuk nieuwe snelweg zijn we om 13 uur bij de Roemeense grens. Het is dan nog een paar uur rijden naar ons eerste adres; Marien en Yvonne Kroon in Floresti. Hier halen we het geld om de enveloppen te vullen en praten we nog even gezellig bij. Het is dan nog een half uur rijden naar ons overnachtingsadres. Het is nog niet eens donker buiten als we aanschuiven voor de warme maaltijd. Daarna vullen we nog de geldenveloppen en is het de hoogste tijd om het bed op te zoeken. 

Maandag 13 maart. Vanmorgen vertrekken we te vroeg om al te kunnen ontbijten, dus eten we in de auto de laatste broodjes uit Nederland. Ons eerste adres is Valureni, waar de voedselpakketten klaar staan. Wij doen de nodige controles en reizen dan verder naar Laslea. Hier ontmoeten we de chauffeurs met de vrachtauto weer. Zij zijn net klaar met het lossen van de goederen bij de revalidatiekliniek en we drinken met elkaar een kop koffie. We horen de verhalen over Oekraïners die hier worden opgevangen en maken kennis met een revaliderende vluchteling. Daarna gaan we door naar Dumbraveni waar we alle medicijnen uitzoeken. Dit is een klusje dat we nu binnen een uur kunnen klaren omdat het nodige voorwerk gisteren door de chauffeurs gedaan is. Vervolgens volgen we de vrachtauto naar Medias, Velt en Copsa Mica. Overal de geldenveloppen en medicijnen uitdelen en waar nodig even contact met de contactpersonen om de nodige problemen te bespreken. In Tirnava bezoeken we een familie. Oma is letterlijk door de kinderen naar een achterkamertje verbannen. Hier moet ze zonder voorzieningen en met gammele meubels zien te overleven. Toch wel onder de indruk reizen we verder naar Sibiu, waar we de pakketten bezorgen. Als we aankomen in Sadu, zijn de chauffeurs al weer klaar en kunnen we aanschuiven aan de voortreffelijke warme maaltijd. Dan is het tijd om bij te praten met ons gastgezin en het is nog lang gezellig.....

Dinsdag 14 maart. De dag start weer om 7 uur met een heerlijk ontbijt. We nemen afscheid van onze gastvrouw en gaan dan naar Boita om hier een gezin te bezoeken. Het is een wat ouder echtpaar waarvan de man een hersenbloeding heeft gehad. Wat een zorgen, wat een narigheid. De medicijnen die de man nodig heeft, zijn niet verkrijgbaar in Roemenië. We beloven ons best voor hen te zullen doen. De mensen zijn enorm blij met alle hulp en dankbaar voor alles wat er voor hen gedaan wordt. Hoewel de vrouw al 70 is, werkt ze nog alle dagen de hele dag als schoolschoonmaakster. We vervolgen onze reis naar Agnita waar de chauffeurs al druk bezig zijn met het lossen van de dozen en een flinke partij matrassen voor het ziekenhuis. De directeur is erg blij met alle hulp en in het bijzonder met de,  in zijn ogen nog nieuwe, matrassen. We regelen nog de financiële ondersteuning en gaan dan verder naar Sighisoara. Eerst betalen we in de apotheek de medicijnen. Toch weer voor ruim 1.000 euro. Wat maken we hiermee  toch weer voor veel mensen een verschil . We bezorgen nog een voorraadje medicijnen bij een gezin en rijden dan naar het kindertehuis in Oderheiu Secuiesc. We hebben geld voor de gasrekening, voor voedsel en voor medicijnen. Vooral de gasrekening is een probleem vertelt een van de zusters. Gelukkig is er een Zwitserse sponsor die de gasrekening van de afgelopen maand heeft betaald. Er wonen inmiddels 170 kinderen in het tehuis; door de inflatie zijn de problemen in de Roemeense gezinnen zo groot dat ze nauwelijks meer voor de kinderen kunnen zorgen. We rijden nog twee uur naar Mitresti. Voor een bevriend gezin brengen we hier melkpoeder, medicijnen en levensmiddelen. Inmiddels is hier een vijfde kindje geboren. En dat terwijl het hier ontbreekt aan alles. Als ik voorzichtig pols of er ook een vader bekend is van het kindje antwoordt de moeder dat die vertrokken is. Wat een uitzichtloosheid...  Het is al weer 6 uur in de avond als we onze chauffeurs weer ontmoeten in Gura Ariesului. Ook hier regelen we weer de geldenveloppen en medicijnen. Natuurlijk praten we nog even bij en wisselen de laatste nieuwtjes uit. Het is dan nog een kwartiertje rijden naar ons overnachtingshotel. Hier genieten we van een warme maaltijd. Tussendoor worden de pakketten, medicijnen en geldenveloppen voor Turda nog opgehaald. Samen met de chauffeurs praten we nog even gezellig na op onze hotelkamer en dan is het al weer hoogste tijd om onze bedden op te zoeken. 

Woensdag 15 maart. Vanmorgen starten we de dag met een lekker ontbijt en daarna gaan we naar Sarmasu, waar de vrachtauto de pakketten lost. Wij verzorgen weer de geldenveloppen en medicijnen en geven in het plaatselijke ziekenhuis het contract met geld voor medische goederen af. Daarna bezoeken we een gezin in de zigeunerbuurt. In het achterste gedeelte van een krot woont een moeder met haar 23-jarige dochter en 2 kleine kinderen. Het ontbreekt hier werkelijk aan alles. Wat een uitzichtloze situatie.... We nemen afscheid van de chauffeurs, zij gaan naar Cluj en de grens, wij gaan nog een gezin in Velt bezoeken. Na een kleine twee uur rijden, zit de vrouw des huizes ons al op te wachten. In de auto vertelt ze ons dat ze zich schaamt omdat haar huis zo slecht is. Letterlijk aan het einde van het dorp (de weg is dan al een heel eind onverhard en we hebben zelfs al vast gezeten) staat inderdaad een "woning" van hout en koeienmest en twee kamers groot. Ook hier ontbreekt het aan alles..... Maar wat een verschil, hier is het schoon en deze mensen proberen er ondanks alle ellende iets van te maken. Zelfs onze contactpersoon is geraakt door zoveel armoede. Wat hebben wij het dan toch goed.... We hebben dan nog twee bezoekjes op het programma staan; eerst bij een oudere dame in Turda, die we slechts met hulp van een buurtgenoot kunnen vinden. In een gammel woninkje kleumt deze vrouw bij het pitje van het butagasstel. We kunnen ons goed indenken dat ze zelfs in haar bed niet warm wordt..... In Floresti nemen we even de tijd om bij te praten met Marien en Yvonne Kroon onder het genot van een kop Nederlandse koffie. Dan is het nog drie uur rijden naar de grens. Het is inmiddels gaan regenen en omdat de temperatuur snel daalt wordt het zelfs natte sneeuw. Dat wordt nog een vervelend tochtje in het donker. Bij ons overnachtingshotel blijkt dat het een Hongaarse feestdag is en dus zijn onze chauffeurs hier ook gestrand. Dus eten we nog een keer gezamenlijk en dan is het al snel weer bedtijd. 

Donderdag 16 maart. De dag begint al vroeg en na het ontbijt vertrekken we richting Budapest. Net voor we de snelweg bereiken, zijn we getuige van een ernstig verkeersongeluk. Op de andere weghelft heeft een vrachtauto zich in een andere vrachtauto geboord. Er is weinig over van de cabine, maar we zien de chauffeur nog levend zitten. Het laat ons weer eens beseffen hoe gevaarlijk het op de weg is; het gaat lang niet altijd goed. Omstreeks 12 uur zijn we bij de Oostenrijkse grens. Het is prachtig zonnig weer, dus we kunnen mooi opschieten. De file's staan steeds aan de andere kant, dus ook dat gaat mooi vlot. Het is bijna kwart voor 4 als we op de Oostenrijks-Duitse grens onze vrachtauto inhalen. Even later drinken we nog één keer gezamenlijk een kop koffie. Wij stomen daarna door Duitsland in. Omstreeks 7 uur zijn we bij ons hotel in Geiselwind. De chauffeurs zijn dan net voorbij Regensburg en overnachten daar in de vrachtauto. Morgen nog voor allemaal de laatste kilometers weer op weg naar huis.

Vrijdag 17 maart. Vanmorgen start de dag om 6 uur. Om 7 uur zitten we aan het ontbijt. Een uurtje later zijn we klaar voor de laatste 600 kilometers naar huis. Na een voorspoedige reis zijn we om kwart over 3 weer veilig in Frieschepalen. Een hoofd vol indrukken, maar bovenal blij en dankbaar dat alles zo goed gegaan is en dat we een probleemloos transport weer kunnen afsluiten. Om 16 uur zitten de chauffeurs ook weer thuis aan de koffie en dan kunnen we een punt zetten achter dit maarttransport. De volgende inzameling is in de week van 12 en 13 mei. We zullen dan alleen machtigingen voor voedsel en financiële steun inzamelen. Graag tot dan!