Verslag begeleiding.

Zaterdag 11 maart. De dag begint dik in de sneeuw. De eerste uren rijdt het beroerd, de Nederlandse snelweg is nog verraderlijk glad. Maar eenmaal in Duitsland is de weg schoon en al snel rijden we door een zonnig landschap. Zonder ook maar één file kunnen we doorrijden. Het enige oponthoud is af en toe een tankstop en de aanschaf van de nodige tolvignetten. Het is half 8 als we een plekje voor de nacht geregeld hebben in Hegyeshalom. In een naburig restaurant valt de warme maaltijd er goed in. Na ruim 1.300 kilometer zijn we dik tevreden met onze welverdiende nachtrust.

Zondag 12 maart. Na een lekkere nacht zitten we om 7 uur aan het ontbijt. Het is wel koud, maar de zon schijnt en de lucht is strakblauw en dat zal de hele dag zo blijven. Perfect reisweer dus. Via Budapest en een heel stuk nieuwe snelweg zijn we om 13 uur bij de Roemeense grens. Het is dan nog een paar uur rijden naar ons eerste adres; Marien en Yvonne Kroon in Floresti. Hier halen we het geld om de enveloppen te vullen en praten we nog even gezellig bij. Het is dan nog een half uur rijden naar ons overnachtingsadres. Het is nog niet eens donker buiten als we aanschuiven voor de warme maaltijd. Daarna vullen we nog de geldenveloppen en is het de hoogste tijd om het bed op te zoeken. 

Maandag 13 maart. Vanmorgen vertrekken we te vroeg om al te kunnen ontbijten, dus eten we in de auto de laatste broodjes uit Nederland. Ons eerste adres is Valureni, waar de voedselpakketten klaar staan. Wij doen de nodige controles en reizen dan verder naar Laslea. Hier ontmoeten we de chauffeurs met de vrachtauto weer. Zij zijn net klaar met het lossen van de goederen bij de revalidatiekliniek en we drinken met elkaar een kop koffie. We horen de verhalen over Oekraïners die hier worden opgevangen en maken kennis met een revaliderende vluchteling. Daarna gaan we door naar Dumbraveni waar we alle medicijnen uitzoeken. Dit is een klusje dat we nu binnen een uur kunnen klaren omdat het nodige voorwerk gisteren door de chauffeurs gedaan is. Vervolgens volgen we de vrachtauto naar Medias, Velt en Copsa Mica. Overal de geldenveloppen en medicijnen uitdelen en waar nodig even contact met de contactpersonen om de nodige problemen te bespreken. In Tirnava bezoeken we een familie. Oma is letterlijk door de kinderen naar een achterkamertje verbannen. Hier moet ze zonder voorzieningen en met gammele meubels zien te overleven. Toch wel onder de indruk reizen we verder naar Sibiu, waar we de pakketten bezorgen. Als we aankomen in Sadu, zijn de chauffeurs al weer klaar en kunnen we aanschuiven aan de voortreffelijke warme maaltijd. Dan is het tijd om bij te praten met ons gastgezin en het is nog lang gezellig.....

Dinsdag 14 maart. De dag start weer om 7 uur met een heerlijk ontbijt. We nemen afscheid van onze gastvrouw en gaan dan naar Boita om hier een gezin te bezoeken. Het is een wat ouder echtpaar waarvan de man een hersenbloeding heeft gehad. Wat een zorgen, wat een narigheid. De medicijnen die de man nodig heeft, zijn niet verkrijgbaar in Roemenië. We beloven ons best voor hen te zullen doen. De mensen zijn enorm blij met alle hulp en dankbaar voor alles wat er voor hen gedaan wordt. Hoewel de vrouw al 70 is, werkt ze nog alle dagen de hele dag als schoolschoonmaakster. We vervolgen onze reis naar Agnita waar de chauffeurs al druk bezig zijn met het lossen van de dozen en een flinke partij matrassen voor het ziekenhuis. De directeur is erg blij met alle hulp en in het bijzonder met de,  in zijn ogen nog nieuwe, matrassen. We regelen nog de financiële ondersteuning en gaan dan verder naar Sighisoara. Eerst betalen we in de apotheek de medicijnen. Toch weer voor ruim 1.000 euro. Wat maken we hiermee  toch weer voor veel mensen een verschil . We bezorgen nog een voorraadje medicijnen bij een gezin en rijden dan naar het kindertehuis in Oderheiu Secuiesc. We hebben geld voor de gasrekening, voor voedsel en voor medicijnen. Vooral de gasrekening is een probleem vertelt een van de zusters. Gelukkig is er een Zwitserse sponsor die de gasrekening van de afgelopen maand heeft betaald. Er wonen inmiddels 170 kinderen in het tehuis; door de inflatie zijn de problemen in de Roemeense gezinnen zo groot dat ze nauwelijks meer voor de kinderen kunnen zorgen. We rijden nog twee uur naar Mitresti. Voor een bevriend gezin brengen we hier melkpoeder, medicijnen en levensmiddelen. Inmiddels is hier een vijfde kindje geboren. En dat terwijl het hier ontbreekt aan alles. Als ik voorzichtig pols of er ook een vader bekend is van het kindje antwoordt de moeder dat die vertrokken is. Wat een uitzichtloosheid...  Het is al weer 6 uur in de avond als we onze chauffeurs weer ontmoeten in Gura Ariesului. Ook hier regelen we weer de geldenveloppen en medicijnen. Natuurlijk praten we nog even bij en wisselen de laatste nieuwtjes uit. Het is dan nog een kwartiertje rijden naar ons overnachtingshotel. Hier genieten we van een warme maaltijd. Tussendoor worden de pakketten, medicijnen en geldenveloppen voor Turda nog opgehaald. Samen met de chauffeurs praten we nog even gezellig na op onze hotelkamer en dan is het al weer hoogste tijd om onze bedden op te zoeken. 

Woensdag 15 maart. Vanmorgen starten we de dag met een lekker ontbijt en daarna gaan we naar Sarmasu, waar de vrachtauto de pakketten lost. Wij verzorgen weer de geldenveloppen en medicijnen en geven in het plaatselijke ziekenhuis het contract met geld voor medische goederen af. Daarna bezoeken we een gezin in de zigeunerbuurt. In het achterste gedeelte van een krot woont een moeder met haar 23-jarige dochter en 2 kleine kinderen. Het ontbreekt hier werkelijk aan alles. Wat een uitzichtloze situatie.... We nemen afscheid van de chauffeurs, zij gaan naar Cluj en de grens, wij gaan nog een gezin in Velt bezoeken. Na een kleine twee uur rijden, zit de vrouw des huizes ons al op te wachten. In de auto vertelt ze ons dat ze zich schaamt omdat haar huis zo slecht is. Letterlijk aan het einde van het dorp (de weg is dan al een heel eind onverhard en we hebben zelfs al vast gezeten) staat inderdaad een "woning" van hout en koeienmest en twee kamers groot. Ook hier ontbreekt het aan alles..... Maar wat een verschil, hier is het schoon en deze mensen proberen er ondanks alle ellende iets van te maken. Zelfs onze contactpersoon is geraakt door zoveel armoede. Wat hebben wij het dan toch goed.... We hebben dan nog twee bezoekjes op het programma staan; eerst bij een oudere dame in Turda, die we slechts met hulp van een buurtgenoot kunnen vinden. In een gammel woninkje kleumt deze vrouw bij het pitje van het butagasstel. We kunnen ons goed indenken dat ze zelfs in haar bed niet warm wordt..... In Floresti nemen we even de tijd om bij te praten met Marien en Yvonne Kroon onder het genot van een kop Nederlandse koffie. Dan is het nog drie uur rijden naar de grens. Het is inmiddels gaan regenen en omdat de temperatuur snel daalt wordt het zelfs natte sneeuw. Dat wordt nog een vervelend tochtje in het donker. Bij ons overnachtingshotel blijkt dat het een Hongaarse feestdag is en dus zijn onze chauffeurs hier ook gestrand. Dus eten we nog een keer gezamenlijk en dan is het al snel weer bedtijd. 

Donderdag 16 maart. De dag begint al vroeg en na het ontbijt vertrekken we richting Budapest. Net voor we de snelweg bereiken, zijn we getuige van een ernstig verkeersongeluk. Op de andere weghelft heeft een vrachtauto zich in een andere vrachtauto geboord. Er is weinig over van de cabine, maar we zien de chauffeur nog levend zitten. Het laat ons weer eens beseffen hoe gevaarlijk het op de weg is; het gaat lang niet altijd goed. Omstreeks 12 uur zijn we bij de Oostenrijkse grens. Het is prachtig zonnig weer, dus we kunnen mooi opschieten. De file's staan steeds aan de andere kant, dus ook dat gaat mooi vlot. Het is bijna kwart voor 4 als we op de Oostenrijks-Duitse grens onze vrachtauto inhalen. Even later drinken we nog één keer gezamenlijk een kop koffie. Wij stomen daarna door Duitsland in. Omstreeks 7 uur zijn we bij ons hotel in Geiselwind. De chauffeurs zijn dan net voorbij Regensburg en overnachten daar in de vrachtauto. Morgen nog voor allemaal de laatste kilometers weer op weg naar huis.

Vrijdag 17 maart. Vanmorgen start de dag om 6 uur. Om 7 uur zitten we aan het ontbijt. Een uurtje later zijn we klaar voor de laatste 600 kilometers naar huis. Na een voorspoedige reis zijn we om kwart over 3 weer veilig in Frieschepalen. Een hoofd vol indrukken, maar bovenal blij en dankbaar dat alles zo goed gegaan is en dat we een probleemloos transport weer kunnen afsluiten. Om 16 uur zitten de chauffeurs ook weer thuis aan de koffie en dan kunnen we een punt zetten achter dit maarttransport. De volgende inzameling is in de week van 12 en 13 mei. We zullen dan alleen machtigingen voor voedsel en financiële steun inzamelen. Graag tot dan!